week 46

Jeetje, de eerste stageweek na de vakantie was een heftige. Grappige leuke momenten, maar ook momenten waarvan ik dacht, please be over soon.

Deze week heb ik vaak achter de schermen moeten werken. Boeken stempelen, kaarten lamineren, snijden en knippen. Niet het leukste werk om te doen, want ik sta natuurlijk het liefst voor de klas, om met de kinderen te werken en samen vooruitgang te boeken (op die boeken zetten we natuurlijk geen stempel🤣).

Ik merk dat ik het super leuk vind om met kinderen met special needs te werken. Super fijn, want zo hoop ik stapje voor stapje eindelijk dichterbij de goede studiekeuze voor het HBO uit te komen. 😊 In Nederland staat me ook nog een hele leuke stage te wachten. Ik krijg namelijk groep 8 😱 en heb dan allemaal kinderen met leerproblemen in de klas! Een hele andere leeftijdscategorie en een grote uitdaging. Nu al super veel zin in! 🤗

Donderdag was het blijkbaar weer een ‘beledig Mis Dees’ dag… Mya kwam namelijk naar me toe en vroeg ‘Mis Dais, why do you have white hair?’ waarop ik zei ‘Well I don’t know, It just happened to be blonde’ en toen vroeg Mya ‘Are you getting old?’…   ‘Jesus Mya, how old do you think I am?’ 🤨

Dezelfde dag had Luigi een puur escalatie moment. We gingen namelijk naar PE (gym) en zoals ik al wel eens eerder verteld heb, heeft Luigi dan geen zin om te luisteren en doet dan volledig zijn eigen ding. Nou wilde de gymdocent Alfonso (knappe Spanjaard, 27 jaar, single 🤗) Luigi niet meer in zijn les hebben. De vraag was dan ook of ik Luigi even naar boven kon brengen… MIJN HEMEL, dit is de zwaarste taak tot nu toe geweest. Hij wilde op geen mogelijkheid naar mij luisteren, hij werd onrustig en verstopte zich in een hoekje. En vervolgens ging hij schoppen slaan gillen en huilen. Ik kon hem helaas niet zelf laten lopen, omdat hij niet wilde luisteren, maar ik kon hem ook niet zo in de klas laten, want dat ging ten koste van al de andere kinderen. Gelukkig is hij heel klein en smal, dus heb ik hem moeten tillen. Toen hij in een rustige ruimte was begon hij te kalmeren. Mis Martina (groepsleerkracht) kwam naar de klas en zei ga maar met hem lezen in de gymzaal. Luigi en ik waren gelukkig ondertussen weer vriendjes en konden alweer samen lachen. Onderweg naar de gymzaal zei hij ‘Mis, I don’t want to go in there again’ ik vroeg ‘Why not, what’s wrong?’ waarop hij zei ‘I don’t want them to see me like this…’ toen heb ik met hem afgesproken om de eerste twee boekjes buiten de gymzaal op een bankje te lezen en daarna de laatste twee boekjes in de gymzaal te lezen. Dit ging gelukkig helemaal goed! Uiteindelijk was hij weer helemaal vrolijk en heeft hij na de boekjes nog een balansoefening gedaan, net als de rest. 🤗

Helaas duurde deze vrolijke bui niet lang, want zodra de bel ging voor het buitenspelen wilde hij niet naar buiten. Hij wilde met mij binnen spelen… Ik zei oké, we blijven hier één minuutje langer spelen, dan gaan we daarna naar buiten. En toen ging het weer mis helaas. Hij wilde niet naar buiten en rende weer weg. Toen ik hem eindelijk zover had om met mij een balletje over te gooien buiten, was het weer oké en was hij weer rustig. Tot dat er een ander kind zijn balletje afpakte en hem duwde… pff Luigi kon zijn gevoelens niet meer ordenen en we waren weer helemaal terug bij af. 😕 Mis Jill (afdelingshoofd en groepsleerkracht van een andere klas) ging toen, trucjes doen om hem weer rustig te krijgen.

Na zeker anderhalf uur met alleen Luigi bezig te zijn geweest, kon je mij wel eventjes bij elkaar rapen… 😅 Maar wat heb ik veel geleerd! Ik ga het volgende week anders aanpakken en ik zorg dat ik voorbereid ben, voor als het weer zo’n dag wordt. Ik heb nu al zin in donderdag, om te kijken hoe het dan met Luigi gaat. Omdat hij waarschijnlijk een (heftige) vorm van autisme (nog geen diagnose) heeft wil ik kijken hoe de gymles verloopt als hem van tevoren al verteld is wat er gaat gebeuren. Er zijn ook observatieformulieren speciaal voor kinderen die mogelijk autisme hebben, dit ga ik ook doen donderdag. Misschien heeft dit toch nog effect op het proces dat nu loopt over ouders overhalen om hun kind te laten onderzoeken.

Op donderdag werk ik ook altijd nog met Thomas, een jongen met veel energie en weinig concentratie. Voor school moet ik vier POP’s (persoonlijk ontwikkeling plan) maken. Aangezien Thomas zijn pennengreep maar niet onder de knie krijgt, heb ik gevraagd aan Mis Martina of ik met hem mocht gaan werken voor mij POP. Daar was ze ontzettend blij mee! 🎊

Ik ben woensdag met Esra en Laura (de andere Nederlandse stagiaire) naar de directrice van de school gegaan om te vragen of ze het goed zouden vinden als wij een Nederlandse spelletjes middag zouden gaan organiseren. De directrice vond het super leuk en gaat zelfs tijd vrij maken voor onze lessen!! 🎊 Samen gaan we van tevoren nog een keer vergaderen over hoe en wat uiteraard, maar het begin is er!

Ik heb toen meteen gevraagd of het mogelijk is om eens een dag mee te lopen op hun middelbare school. Ook dat ging ze regelen en moedigde het alleen maar aan! 😄

Vrijdag ben ik deze week ook naar stage geweest omdat ik de twee stagedagen van die week daarvoor geruild had. Weer een nieuwe klas erbij! 😅

Uiteraard heb ik het weekend weer flink gevierd en zijn we op vrijdag en zaterdag lekker opstap geweest! 😊

We hebben ook voortaan een zondag ritueel, samen met de Malta vrienden.  Samen gaan we lekker eten en bijkletsen over de week. We kunnen toch altijd weer flink lachen samen. 🎊